Aspaldi nahi nuen Alcozar-i buruzko iritzi hau idatzi, erabiltzearen esperientzia kontatu, baina momentua iritsi da. Hain justu duela urtebete edateari utzi nion. Uste dut orain dagoeneko ondorio batzuk atera ditzakedala. Kontuan izan nahiko nuke deskribatzen ditudan gertaera guztiak niri gertatu zitzaizkidala, eta nire ondorio guztiak subjektiboak direla soilik.
Gizon arrunt bat nintzen nire amets eta helburuekin. Eskolan ikasi nuen inolako notarik gabe, familia oso arrunt batean hazi nintzen eta ez ninduten gurasoen arreta kendu. 17 urtera arte, ez nuen ohitura txarrik, ez edaten ez erretzen. Gero, lehen zigarroa zegoen, lehenengo garagardo botila. Baina hori guztia norbere buruaren maila hutsean dago.
Gero hiri handi batera joan nintzen bizitzera, eta jada bertan alkoholaren zaporea dastatu nuen. Hasieran asteburuetan bakarrik izaten zen. Gero, arratsaldeetan edaten hasi nintzen lanaren ondoren lasaitzeko. Horrelaxe, apurka-apurka: astean pare bat aldiz, gero beste egun guztietan. Lanera joaten jarraitu nuen, lagunak ere banuen edan eta oso ondo pasatzeko. Gogaitzen ninduen gauza bakarra nire ama izan zen, alkoholarekin arazoak izaten hasi nintzela uste baitzuen. Baina ez nuen arazorik ikusten eta zinez uste nuen edozein unetan utzi nezakeela. Hau pixkanaka-pixkanaka gertatzen da, oso poliki-poliki, urteetan zehar. Agian horregatik ez nuen ohartu nola ibiltzen nintzen zulo urdin batean. Nire zaletasun guztiak alde batera utzi nituen, baina zergatik eduki vodka badago.
Hogeita zazpi urterekin jada dibortziatua, lan ospetsua galduta eta arazo asko nengoen, baina hala ere, ez nion edateari utzi. Alderantziz. Familiako loturetatik askatuta eta nire gurasoekin etxean neure burua aurkituta, gero eta gehiago sartu nintzen alkoholaren zurrunbiloan. Pixkanaka, alkoholak nire bizitzan dena ordezkatu zuen. Beti eta ahal den guztietan edaten nuen.
Eta orain urtebete, burkoan izerditan eta hirugarren egunerako ajeak dardarka, pentsatzen hasi nintzen. Zer da hurrengoa? Zertara noa? Zer lortu dut? Eta momentu horretan benetan beldurgarria bihurtu zen. Orduan konturatu nintzen lehen aldiz ez nuela nire kabuz utziko. Eta orduan izan zen lehen aldiz, beharbada guztiz ez bada ere, arazoren bat nuela konturatu nintzen. Eta orduan amari laguntzeko eskatu nion. Gure hiriko narkologo batek alkoholismoari aurre egiteko erremedio eraginkor bat aholkatu zion, Alcozar, eta nola erabili esan zion. Denbora luzez pentsatu gabe, Internet bidez Alcozar tantak agindu zituen, eta hartzen hasi nintzen.
Bai, hasieran oso zaila zen. Ez sinetsi inor dioen inor, sasoitik atera ondoren ez duzula edateko gogorik. Nahi adina. Batzuetan vodka hotz bat eskuan hartu eta zikoizkeriaz edatea ere amesten nuen, baina pentsamendu horiek urruntzen nituen goiz hartako oroitzapenekin, hain gaizki sentitu nintzenez hiltzeko prest nengoela. Eta Alcozar tantak edaten jarraitu nuen.
Literalki, 3 astetan tantak erabili ondoren, edateko gogoa GUZTIZ JOAN zela sentitu nuen! Zuzenean fisikoki! Deskribaezina da! EZ EDAN INOLAKOA. 5 hilabete baino gehiago igaro dira metodo hau jarraitu nuenetik, eta oraindik EZ daukat edateko GOGOrik. Lagunen urtebetetzeak eta oporrak zeuden, baina ez nuen edalontzi bat ukitu ere egin, orain nazkatuta nagoelako alkohol usainarekin!
Neska xarmangarri bat ezagutu nuen. Ez dut maitasunari buruzko hitzik bota nahi, baina bere ondoan ondo eta lasai sentitzen naiz. Izugarri pozik eta eskertuta nago Jainkoarekin eta sendagai honen sortzaileekin! Alcozar tantek benetan bigarren aukera bat eman zidaten bizitza honetan.
